Ν.ΚΑΡΟΥΖΟΣ:ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ

Στις 14 Απριλίου του 1930 ο Βλ. Μαγιακόφσκι (7 Ιουλίου 1893 – 14 Απριλίου 1930) κόβει ο ίδιος το νήμα της ζωής του

Ένα ποίημα του Ν.ΚΑΡΟΥΖΟΥ για τον Μαγιακόφσκι

Μαγιακόφσκι

Ὡραῖος ἀπ᾿ τὴ θύελλα τῆς βιομηχανίας

ἀεροπόρος τῶν ἡλιόλουστων ἡμερῶν

μεγάλο δάκρυ

ποὺ κατεβαίνει ὡς τὰ χείλη

γιὰ νὰ καίει τὶς ἀθάνατες Μαρίες

ὁ Βλαντιμίρ.

Ἴσως ἔπρεπε πρὶν ἀπ᾿ τὴν ἔνδοξη ταφὴ

νὰ φωτίζεται μὲ προβολεῖς ὁ νεκρός του.

Ἴσως ἀξίζει νὰ τὸν βλέπουμε σὰν καταρράκτη

ἀνάμεσα στὴν ὁρμὴ τ᾿ οὐρανοῦ καὶ στὰ δάση.

Ἴσως ἔπρεπε νὰ διευθύνει κοσμοδρόμια.

Πάντως

μ᾿ ἀρέσει ποὺ ἐπίασε τὴν παλιὰ Ρωσία ἀπ᾿ τὰ μαλλιὰ

καὶ τὴν ἔστειλε στὸ διάβολο

θρυμματίζοντας μία κιθάρα στὸ κεφάλι της.

Μ᾿ ἀρέσει ποὺ δὲν θὰ πεθάνει ποτὲ

γιατί δὲν ξεχώρισε τὴ συμφορὰ καὶ τὴν ποίηση.

Μ᾿ ἀρέσει γιατὶ στάθηκε στὸ ὕψος του

ὁ Βλαντιμίρ.

Αὐτὸς εἶναι ποὺ ἔδινε στὸν Κουτούζωφ

τὴ μυστηριώδη δύναμη.

Αὐτὸς εἶναι ποὺ σκύλιαζε πραγματικὰ

γιὰ τὸ μέλλον. Αὐτὸς

ἔλαμπε στὴν κατάλευκη ὁρμὴ τοῦ Οὐλιάνωφ.

Ἀπ᾿ τὴν ἄγνωστη χαραυγή μας, ἀπ᾿ τὰ σπήλαια,

ἔτσι δείχνουν τὰ πράγματα.

Ἡ ζωὴ θὰ πρέπει νὰ προσχωρήσει μαζί του

ὁλάκερη καθὼς τὴ χάρισε στὴν καρδιὰ τῶν δικαίων.

Ἡ ζωὴ θὰ χρειαστεῖ καὶ πάλι τοὺς χαρταετούς.

Ἀπ᾿ τὸ βαρύ του φέρετρο πετάγονταν

πυροτεχνήματα ψηλὰ στὴ νύχτα

κι ἀπ᾿ τὴ βαθειὰ εἰρήνη τῆς σιωπῆς του

ἔβγαινε ὁ καπνὸς τῆς μέσα μάχης. Ἂς εἶναι λοιπόν…

Ἂς εἶναι κι ὁ Βλαντιμὶρ ἕνα σύμβολο

ἀνοιχτὸ στὴν εὐτυχία.

Δὲν ξέρω, βέβαια, τί εἶναι εὐτυχία.

Γνωρίζω ὅμως τὸν ἀγώνα γιὰ δαύτη.

Δὲν ξέρω τί κρύβει ὁ ἔρωτας.

Γνωρίζω μονάχα

πὼς εἶναι οἱ ἑξήντα τέσσερες ἄνεμοι.

Γνωρίζω πὼς εἶναι ὅλες οἱ ἀνατολὲς τοῦ ἥλιου –

τέτοια τύχη

τέτοια τύχη!

(Δημοσιεύτηκε στὴν «Ἐπιθεώρηση Τέχνης», τ. 146, Φεβρ. 1967, σελ. 133)

                                                    

                                              ΚΕΡΑΜΙΔΟΓΑΤΟΣ ART

         ==========================================================